Ο συγκλονιστικός ανυποχώρητος αγώνας των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας ενάντια στις προσπάθειες της εργοδοσίας για εκ περιτροπής απασχόληση και μείωση των μισθών, για κατάργηση των συμβάσεων εργασίας και για μαζικές απολύσεις, δείχνει το δρόμο του αγώνα, της αντίστασης και της αξιοπρέπειας απέναντι σε μια πολιτική που βυθίζει στην εξαθλίωση την εργαζόμενη πλειοψηφία για να διασώσει τα κέρδη του κεφαλαίου.

Η εργοδοσία της επιχείρησης, αφού ξεζούμισε για χρόνια τους εργαζόμενους, σακάτεψε δεκάδες, έβγαλε κέρδη εκατομμυρίων ευρώ, τώρα τους στέλνει στην πείνα και στην εξαθλίωση. Οι εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας δεν έσκυψαν το κεφάλι. Εδώ και 46 μέρες βρίσκονται ενωμένοι σαν μια γροθιά σε απεργιακή κινητοποίηση. Η εταιρεία θέλει να χτυπήσει παραδειγματικά τον ηρωικό αγώνα τους, για να περιφρουρήσει την κερδοφορία της μέσα στην κρίση, με εντατικοποίηση των συνθηκών εργασίας και πετώντας στο δρόμο τους μισούς σχεδόν εργαζόμενους.

Όμως οι χαλυβουργοί δεν είναι μόνοι τους. Ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης  και συμπαράστασης εκφράζεται από τους εργαζόμενους και το λαό.

Οι απολύσεις εργαζομένων σε όλους τους χώρους δουλειάς του ιδιωτικού τομέα βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, ενώ ετοιμάζονται χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο Τομέα. Οι εργαζόμενοι δέχονται ανελέητη επίθεση για να σωθούν τα κέρδη του κεφαλαίου. Τώρα πρέπει όλοι οι εργαζόμενοι, να  παλέψουμε για να ανατρέψουμε τα αντεργατικά σχέδια της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, των τραπεζών, του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Να κλιμακώσουμε άμεσα τον αγώνα με συντονισμό όλων των αγωνιζόμενων κλάδων του ιδιωτικού τομέα που βρίσκονται στην αιχμή της επίθεσης (ALTER, Γερολυμάτος κ.ά), με νέα απεργιακή κινητοποίηση σε όλο το λεκανοπέδιο. Οι εργαζόμενοι που παράγουμε όλο τον πλούτο πρέπει να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν. Με ένα πανεργατικό, λαϊκό μέτωπο διεκδίκησης, ρήξης και ανατροπής. Με την αγωνιστική ταξική ενότητα και την αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, των ανέργων και των μεταναστών, που θα ξεπερνά τις υποταγμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να διαλέξουν το δρόμο του αγώνα. Στο τέλος αυτού του δρόμου στέκεται ξανά η ελπίδα μιας ζωής με δικαιώματα, μιας ζωής με κέντρο τις ανθρώπινες ανάγκες και όχι της συσσώρευσης των κερδών του κεφαλαίου. Για να ανατραπεί η επίθεση και να επιβληθούν κατακτήσεις, σε όφελος της εργατικής τάξης και της κοινωνικής πλειοψηφίας.